Το θέμα είναι πόσο θα αντέξει

Την Κυριακή κόντρα στον… μεθυσμένο από την τεσσάρα στην Αϊντχόφεν και την ευρωπαϊκή πρόκληση Ολυμπιακό, ο Άρης μπαίνει στη μάχη για την τελευταία τετράδα αγώνων της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος που θα διαμορφώσει και την τελική κατάταξη με την οποία οι ομάδες θα εισέλθουν στο μίνι πρωτάθλημα των πλέι-οφ.

Η μάχη θα είναι μεγάλη, πολυμέτωπη και θα διεξαχθεί όχι πάντα με τους ίδιους όρους. Ο Άρης με την εντυπωσιακή πορεία του πρώτου γύρου τρόμαξε. Έστειλε μηνύματα στον ανταγωνισμό ότι η ποιότητα του ρόστερ που διαθέτει μπορεί να τον οδηγήσει εκεί που ίσως και το ίδιο το club δεν περίμενε στην αφετηρία της σεζόν.

Τότε ήταν που τα μηνύματα άρχισαν να έρχονται και από την αντίθετη κατεύθυνση. Στην αρχή… χαλαρά γιατί θεωρούσαν ότι η ομάδα του Άκη Μάντζιου θα ξεφούσκωνε. Θα ήταν διάττων αστέρας.

Όταν συνειδητοποίησαν ότι αντέχει, τα μηνύματα έγιναν πιο ηχηρά. Επιστρατεύτηκαν τα μεγάλα μέσα και όπως εύστοχα μου είπε ένας φίλος τις προάλλες «αν μπορούσαν θα μας απαγόρευαν να συνεχίσουμε να παίζουμε».

Εντάξει λίγο υπερβολική προσέγγιση αλλά μαρτυρά τον φόβο που διακατέχει τον οργανισμό του Άρη για τα μελλούμενα. Δεν έχουν και άδικο. Τον βάζουν να παίξει σε λίμνες και παγωμένα γήπεδα, την στιγμή που ο… ανταγωνισμός παίζει είτε σε άλλο γήπεδο με ετσιθελική αλλαγή έδρας βασισμένη- άκουσον άκουσον- στην πρόβλεψη του καιρού, είτε την άλλη μέρα.

Του στέλνουν διαιτητές τύπου Βάτσιου, Καραντώνη, Μανούχου, Τσαγκαράκη, Ευαγγέλου για να είναι σίγουροι ότι θα μπει φρένο με κάθε τρόπο. Εδώ παίζει την Κυριακή ο πρώτος με τον δεύτερο και ο Κλάτεμπεργκ ορίζει Έλληνα διαιτητή. Προπομπός τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια προφανώς.

Τι μπορεί αλήθεια να αντιπαρατάξει ο Άρης αν τα ευρωπαϊκά εισιτήρια για το ταπεινό Europa Conference League (που να διακυβεύονταν θέση για το Τσάμπιονς Λιγκ) εξελίσσονται περίπου σαν ιερό δισκοπότηρο και αναγκάζουν όσους κατέχουν τη ηνία να… ρίξουν τις μάσκες χωρίς κανένα δισταγμό; Πώς μπορεί αλήθεια να αντιδράσει αν η τράπουλα είναι σημαδεμένη και τα εισιτήρια προαποφασισμένα; Να εκδώσει μια ακόμη αιχμηρή ανακοίνωση που από το ένα αυτί θα μπει και από το άλλο θα βγει; Να στείλει επιστολή στον Κλάτεμπεργκ; Το έχει κάνει. Είδατε να αλλάζει κάτι;

Δεν λέω να αντιμετωπίσει το όλο ζήτημα με μεμψιμοιρία και ηττοπάθεια. Δεν ταιριάζει σε ένα club που έχει δώσει αγώνες στους δρόμους για να δικαιωθεί, που έχει υψώσει φωνή και ανάστημα όταν ένιωθε ότι αδικείται. Θα συνεχίσει να τα αναδεικνύει και να τα καυτηριάζει με όσα μέσα διαθέτει. Δυστυχώς μοιάζουν με φυσοκάλαμα απέναντι στο πυρηνικό οπλοστάσιο του ανταγωνισμού. Και φυσικά με αυτό που στο τέλος είναι κι αυτό που μετράει.

Με το αγνό, όμορφο θέαμα που παράγει ελπίζοντας ότι στο τέλος το ποδόσφαιρο αυτό καθ΄ αυτό θα θριαμβεύσει και θα επιπλεύσει στο βούρκο. Σε ένα κανονικό πρωτάθλημα μιας κανονικής χώρας. Έχουμε όμως κανονικό πρωτάθλημα που διεξάγεται σε συνθήκες ισότιμου ανταγωνισμού; Και στο φινάλε ήμαστε μια κανονική χώρα;